Ayşenaz Özavcı (Gen mutasyonuna bağlı dirençli epilepsi)

 Ayşenaz ödevi yapmaya başladığımda karşıma çıkan güzelliklerden. Kocaman kirpikleri ile çıldırırcasına seviyorum bu kızı! Öğretmen bir annenin kızı Ayşenaz. Annesi süper bir anne olmasının yanında süper bir öğretmen. Annesi, babası ile muhteşem bir güzelliğe sahip bu kızımızın hikayesini Çiğdem Öğretmen kısım kısım anlatacak bizlere. Anlatmak istediği ve zaman ayırıp yazdığı için çok teşekkür ediyorum tekrar tekrar. :)

"5 yıl önce bir haziran günü kabızlık şikayeti ile gittiğim doktordan öğrendim davetsiz bir misafirimizin olduğunu. Davetsizdi çünkü planlamış hesaplanmış bir hamilelik değildi benimkisi. Ama ilk duyduğumuz andan itibaren ılık rüzgarlar esmeye başladı içimizde. Sorgulamadık hazır mıyız minik birini karşılamaya diye. Hızla geçen hamilelik günlerimde kanamalar, düşük riski, bir türlü gerçekleşmeyen doğum gibi bi çok sıkıntı yaşasamda aklımdan kötü birşey geçirmemiştim. Bir çok kadın yaşıyordu bu tarz sıkıntıları ama sağlıklı bir şekilde alıyorlardı yavrularını kucaklarına. Doğum vakti geldiğinde korkak bir kadın olan ben cesur bir anne adayı olarak girmiştim ameliyathaneye. Bir mucizeyi kucağına almak için neden korksunki insan... Ve kendime geldiğinde o ilk karşılaşma... mucizenin adı Ayşenaz. doğum sonrası hastane koridorlarında yaptığım yürüyüşlerde anlamsız koca bir hüzün yerleşti yüreğimin tam ortasına. Geçtiğim her odanın önünden bebeklerin ağlama sesleri geliyordu. Kendi odamıza döndüğümüzde ise koca bir sessizlik. Mışıl mışıl uyuyordu Ayşenaz. Ama birşeyler ters gidiyor olmalıydı. Bebek dediğin acıktığında, altı kirlendiğinde, gazı olduğunda ağlardı ama Ayşenaz uyuyordu sadece uyuyor... Kontrole gelen çocuk doktoruna anlattık durumu. 15 saatlik sancı ve gerçekleşmeyen doğumdan sonra sezaryen yormuş olabilir dediler. 2. Gün uyku hali devam edince bir takım hastalıkların tahlilleri yapıldı herşey normal görünüyordu şimdilik. Ve o yüreğimdeki koca korkuyla üç kişi olarak tuttuk evimizin yolunu. Herkes mutlu... Bayram yeri gibi ev... Bir ben mutsuz... Endişelerim var, korkularım ama lohusalıktan değil hala kendiliğinden uyanmayan, bizim zorumuzla emmeye çalışan kızım korkutuyor beni. 4 gün sonra gittiğimiz çocuk doktoru kontrolünde aşırı kilo kaybından yoğun bakıma alınıyor Ayşenaz. Ben sezaryen dikişlerimle hastane koridorlarını lohusa yatağı yapıyorum kendime. 3 gün kalıyor Ayşenaz yoğunbakımda. O üç gün bir ömür gibi. Taburcu olacağımız zaman yoğunbakımdan sorumlu doktor alıyor karşısına bizi. "Karşılaştığımız bir durum hipoton ( gevşek ) bebek. Bu durum genelde düzelir. Ama bir hekim olarak sizi uyarmalıyım bazen de altından bir takım hastalıklar çıkabilir. Bir nöroloji doktoruna muayene olmanızı tavsiye ederim"diyor. Bu sözleri duyarken şok dalgası tüm vücuduma yayılıyor ve içimdeki hüzün, korku katlanarak artıyor. Aynı sözleri duyan eşim aynı duyguları paylaşmıyor benimle. Doktor genellikle düzelir dedi ya diyor. Zorumla bir çocuk nöroloji doktoruna muayene oluyoruz daha on günlük Ayşenaz doktor herşey normal diyor beni anormal buluyor. Ayşenazı babasına ve anneannesine bırakarak tatile gitmemi öneriyor. Reçete bana kesiliyor anlayacağınız. Birinci ayımız dolduğunda aylık muayene için gidiyoruz çocuk doktoruna. Ona da anlatıyorum Ayşenazın kendiliğinden uyanmadığını, ağlamadığını, emerken uyuyakaldığını, çok baygın baktığını... Tanı Ayşenaza değil bana konuluyor.  "zamane annesi" oluyorum birden. Ordan burdan okuyup herşeyi bilen. Ayşenaz gayet normal doktora göre. Ama benim içindeki duygu ne böyle, ruhumu saran sıkan sancı...Emerken uyuyakaldığı için yeteri kadar beslenemiyor Ayşenaz. O yüzden mamaya başlıyoruz. Toplum baskısı tabi emmemesinden sorumlu benim herkese göre. Umrumda mı? Değil. Rabbime binlerce şükür annem elalemin lafına göre yaşamamayı öğretti bana. Bir sabah uyanıyorum ve Ayşenazın irkildiğini farkediyorum ard arda. Psikolojisi bozulmuş, zamane annesi ben, daha önceden adını duyup, beğendiğim başka bir çocuk doktoruna götürüyorum Ayşenazı. Muayene ediyor doktor. "Herşey normal gibi" diyor. Ben tam çığlığı basacakken "Ama bu irkilmeler normal de olabilir, başka sıkıntıların habercisi de olabilir" diyor ve bizi muayene olduğumuz çocuk nöroloji doktoruna yönlendiriyor. Bana tatile git diyen doktorun yolunu tutuyorum yine ilk muayenesini de o gerçekleştirdiği için. Ayşenazı muayene ediyor ve sırf sizin rahatlamanız için eeg çekeceğim Ayşenaza diyor. Eeg epilepsi hastalığının tanısı için yapılan bir tahlil. 15 gün sonra sonucu alıyoruz. Doktor bir kez daha eeg çekelim diyor. İnanamıyor çünkü elindeki sonucun kötülüğüne...ilk epilepsi nöbetini geçirene kadar avazım çıktığınca bağırdım,  ağladım, debelendim. Ne ailem duydu ne doktorlarımız sesimi.  O yüreğime oturan koca hüzün anca nöbet ile teşhis konulduğunda geçti. Çünkü artık hayata tutunmak için savaşma vaktiydi "

Merak ederseniz güzel kızımızı ve annesi instagram hesap adresi: https://www.instagram.com/cigdemozavcii/

"Nefes aldığın sürece umut vardır." yazmış Çiğdem Öğretmen instagram hesabına. Umut dolu günleriniz olsun! :)